رویکردی جدید در انتخاب مسکن با استفاده از منطق فازی

این مقاله موضوع انتخاب مسکن را در شرایط فازی مورد مطالعه قرار می دهد. در این مقاله روش فاصله ی فازی برای انتخاب معرفی می شود. روش شناسی انتخاب مسکن با رویکرد فاصله ی فازی، بر پایه ی به حداقل رساندن فاصله ی فازی ویژگی‎ها با مقادیر مطلوب آن‎ها در شرایط فازی می باشد. این در حالی است که در مدل‎های انتخاب گسسته، مبنای انتخاب مسکن بر پایه ی حداکثر کردن مطلوبیت گزینه هاست. در شرایطی که گزینه های موجود و گزینه های مطلوب دارای مقادیر فازی هستند، می توان با اندازه گیری فواصل میان آن‎ها و یافتن کم‎ترین فاصله، بهترین گزینه را برگزید. در این تحقیق که برای واحدهای مسکونی مناطق شهری استان همدان انجام شده است، نتایج برآورد مدل نشان می دهد که برای جامعه ی مالکان با توجه به ویژگی‎های لحاظ شده برای آن ها، در میان فواصل فازی، کم‎ترین مقدار مربوط به دهک چهارم می باشد. این بدان معنی است که واحدهای مسکونی قرار گرفته در این طبقه به صورت تقریبی برای انتخاب ایده‎آل می باشند. در مورد مستأجران نیز، دهک سوم با مقدار 659 واحد، کم‎ترین مقدار فاصله ی فازی را دارد. طبقه بندی jel: r39 ,r29 ,d81 ,c02, c44